Historia Maksymilianum
Domu Rekolekcyjnego Służby Liturgicznej
i Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej w Bystrej

 

Historia powstania Maksymilianum Domu Rekolekcyjnego Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej sięga 1975 roku. Wtedy to Pani Cecylia Szewczyk na prośbę ks. Antoniego Pawlity przyjęła po raz pierwszy w swoim domu w Bystrej młodzież na rekolekcje wakacyjne Służby Liturgicznej. Od samego niemal początku z tym miejscem były związane Siostry ze Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, potocznie nazywane sercankami.

W latach 1975-1977 s. Elioza Poprawa, współpracując z ks. Franciszkiem Chowańcem w Duszpasterstwie Służby Liturgicznej w Krakowie przy organizacji ośrodków rekolekcyjnych i zapisów na oazy, poznała dom w Bystrej. S. Ines Dąbrowska, pracująca w Duszpasterstwie Służby Liturgicznej w Krakowie, była pierwszą moderatorką – sercanką, która prowadziła w sierpniu 1977 roku rekolekcje ODB w Bystrej. W grudniu tego roku ciężko zachorowała Pani Cecylia Szewczyk. Ks. Franciszek Chowaniec z ks. Antonim Pawlitą prosili ówczesną Matkę Generalną Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego Karolinę Kasperkiewicz o opiekę nad Panią Cecylią. Trzeba tu nadmienić, że sama Pani Cecylia zabiegała u ks. kard. Karola Wojtyły o obecność sióstr w tym domu oraz o to, aby był on w przyszłości wykorzystany na cele kościelne, zgodnie z życzeniem jej rodziców: Stanisława i Ireny Szewczyków.

Ks. kard. Karol Wojtyła, widząc konieczność stworzenia dla młodzieży Domu Rekolekcyjnego w Bystrej, zwrócił się do Matki Karoliny Kasperkiewicz z prośbą o objęcie opieki nad domem. Ks. Franciszkowi Chowańcowi polecił, zgodnie z wolą ofiarodaw­czyni, wykorzystanie tego domu dla celów Duszpasterstwa Służby Liturgicznej. W liście do Matki Generalnej Zgromadzenia Sióstr Służebnic Najświętszego Serca Pana Jezusa z dnia 9 stycznia 1978 roku ks. kard. Karol Wojtyła tak pisał: Współcześnie bardziej niż kiedykolwiek należy pomóc młodzieży w odszukaniu ich celu życia. Spodziewam się, że Ośrodek w Bystrej Podhalańskiej stanie się centrum życia religijnego dla młodzieży naszej Archidiecezji i przyczyni się przez swój charakter modlitewny do odnowy życia religijnego w duchu Soboru Watykańskiego II.

Początkowo do Bystrej siostry sercanki przyjeżdżały na pewien czas, aby zapewnić opiekę Pani Cecylii i zająć się domem. Od połowy stycznia 1978 roku na stałe zamieszkały tutaj: s. Helena Łukasik i s. Remigia Sawicka, potem dołączyła s. Petronela Czapiewska i s. Gracjana Biały.

Na przełomie lutego i marca 1978 r. Pani Cecylia Szewczyk przekazała dom Archidiecezji Krakowskiej za dożywotnią opiekę.

Od kwietnia 1978 r., dzięki wielkiemu zaangażowaniu ks. Antoniego Pawlity, przeprowadzono remonty w domu: założono instalację wodociągową, wymieniono instalację elektryczną, założono centralne ogrzewanie, zrobiono łazienkę z ciepłą wodą, przygotowano mieszkania dla sióstr. Siostry zamieszkały w jednym pokoju, z drugiego utworzono kaplicę. Prowadzona działalność rekolekcyjna i remonty napotykały ciągle na trudności ze strony PRL-owskiego aparatu państwowego.

14 sierpnia 1978 r., za zgodą ks. kard. Karola Wojtyły, została odprawiona w tym domu pierwsza Msza św. oraz poświęcono dom, nadając mu imię „Maksymilianów – Przystań”, na cześć błogosławionego Maksymiliana Marii Kolbego, którego ksiądz kardynał po beatyfikacji w 1971 roku ustanowił patronem Służby Liturgicznej w Archidiecezji Krakowskiej.

Po kilku latach funkcjonowania ośrodka okazało się, że jest on niewystarczający dla istniejących potrzeb. Dlatego jesienią 1985 roku, dzięki zaangażowaniu ks. Marka Głowni, przystąpiono do jego rozbudowy. Podwyższono dach, by na poddaszu urządzić pokoje mieszkalne oraz pogłębiono piwnice, by w podziemiach powstała nowa kaplica oraz jadalnia. Stworzono też lepsze warunki mieszkaniowe siostrom.

Ciekawostkę stanowią plany budowy nowego skrzydła Domu Rekolekcyjnego. Nie można było oczywiście w czasach PRL-u w sposób oficjalny starać się w urzędach państwowych o rozbudowę ośrodka oazowego, dlatego wszelkie projekty i plany były sporządzone na budowę budynku gospodarczego – owczarni. W archiwum Duszpasterstwa znajduje się projekt budynku, gdzie na parterze miała być owczarnia, zaś na poddaszu było wydzielone miejsce na paszę dla owiec.

W połowie kwietnia 1993 r. ruszyła budowa nowego skrzydła Domu Rekolekcyjnego, przy zaangażowaniu ks. Prałata Franciszka Chowańca i ks. Stanisława Miki oraz s. Ines Dąbrowskiej, przełożonej wspólnoty w Bystrej, w którym przewidziano na parterze nową jadalnię i kuchnię, pokoje mieszkalne na pierwszym piętrze oraz nową, większą kaplicę na drugim piętrze. Jadalnia, kuchnia i mieszkania zostały oddane do użytku w 1996 roku. Nowa kaplica została poświęcona św. Maksymilianowi i pobłogosławiona 14 marca 1998 r. przez ks. kard. Franciszka Macharskiego. Od tego czasu dom przyjął nazwę Maksymilianum Dom Rekolekcyjny Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej.

27 marca 2000 roku, dzięki zaangażowaniu ks. Prałata Franciszka Chowańca i ks. Jerzego Serwina, rozpoczęto budowę budynku łączącego nowy dom z budynkiem gospodarczym. Prze­łożoną sióstr była s. Jolenta Wrutniak. Dzięki budowie tej części skrzydła i remontu poddasza nad częścią gospodarczą ośrodek zyskał nowe pomieszczenia konferencyjne.

W 2001 roku ks. Prałat Marek Głownia, Ekonom Archidiecezjalny, zezwolił na przygotowanie kompleksowego planu modernizacji Domu Rekolekcyjnego w Bystrej z zastosowaniem instalacji pomp ciepła i instalacji solarnej. Równocześnie w czerwcu 2002 roku w Domu Rekolekcyjnym rozpoczęto kolejne inwestycje: budowę przydomowej ekologicznej oczyszczalni ścieków poprzedzoną osuszeniem i izolacją fundamentów, budowę studni chłonnych wokół budynku oraz kolektora odprowadzającego wodę.

30 grudnia 2004 r., po kilkumiesięcznej chorobie, zmarła w wieku 95 lat Pani Cecylia Szewczyk. Ceremoniom pogrzebowym przewodniczył w dniu następnym ks. bp Jan Szkodoń. W Domu Rekolekcyjnym w tym czasie odbywała się Noworoczna Oaza Modlitwy. Młodzież, którą Pani Cecylia tak bardzo kochała, dziękowała w modlitwie za jej dar serca i dom rodzinny przekazany na rzecz Ruchu Światło-Życie oraz uczestniczyła w jej ostatnim pożegnaniu.

Od wielu lat istniała potrzeba kompleksowej modernizacji Maksymilianum, ale zawsze czegoś brakowało: albo odpowiednich warunków albo pieniędzy. Prace przygotowawcze do rozbudowy rozpoczęły się 8 maja 2006 roku. Powstała wówczas nowa klatka schodowa w zachodniej części domu. Po zakończeniu rekolekcji wakacyjnych, we wrześniu 2006 roku, ruszyły prace budowlane, za zgodą i wsparciem ks. kard. Stanisława Dziwisza oraz Ekonoma Archidiecezjalnego ks. Prałata Jana Kabzińskiego. Organizacją budowy zajął się ks. Jerzy Serwin. Przełożoną wspólnoty sióstr była s. Rajmunda Piechuta. Trzyletni okres budowy przyniósł widoczne efekty podjętej modernizacji. Wydzielono pokoje sypialne, każdy z łazienką. Zmieniono całą instalację elektryczną, wodno-kanalizacyjną, wentylacyjną oraz centralnego ogrzewania przy zastosowaniu energii odnawialnej pomp ciepła oraz instalacji solarnej.

Obecnie po modernizacji w Domu Rekolekcyjnym jest miejsce dla 90 osób. W ośrodku są dwie kaplice, trzy sale konferencyjne, nowoczesna kuchnia, jadalnia i pralnia. Zmiany objęły także teren wokół ośrodka: boiska sportowe, plac do zabawy dla dzieci, miejsce na ognisko, aby przybywający do tego Domu mieli także możliwość skorzystania z różnych form aktywnego wypoczynku. Przy ośrodku powstał parking na trzydzieści samochodów.

Dom Rekolekcyjny nabrał nowego wyrazu, ma wyższy standard, jest bardziej funkcjonalny. Nie chodziło o to, by stał się kilkugwiazdkowym hotelem. Ważne jest, że po modernizacji nie stracił klimatu domu rekolekcyjnego i swojego ducha. Istotnym jest, aby nadal służył metodzie wychowawczej Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie, jaką są różnego rodzaju rekolekcje.

W sobotę 21 marca 2009 roku w imieniu ks. kard. Stanisława Dziwisza ks. bp Józef Guzdek przewodniczył koncelebrowanej Mszy św. w intencji Twórców, Budowniczych, Dobroczyńców, Fundatorów, posługujących Sióstr Sercanek i Wszystkich, którzy do tego miejsca będą przybywać i poświęcił Maksymilianum Dom Rekolekcyjny Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej w Bystrej, przy udziale wielu zaproszonych gości.









1999-2024 © MATinternet Zakopane Powered by MATcms